David Ronaldo, Kathleen Vandenhoudt & Charly Verbinnen Sunday Evening Blues be-Mine Blues (Muzecafé Zolder) (12-02-2023) reporter & photo credits: Freddie info club: be-Mine Blues info artist: Kathleen Vandenhoudt - David Ronaldo - Charly Verbinnen © Rootsville 2023

Vandaag reeds de tweede 'Sunday Evening Blues' van 2023 bij 'be-Mine Blues' en zo gaat het plots al wel heel vlug. Het is pas van donderdag geleden dat we hier buiten stapten na een briljant concert van 'Hideaway'. Zolder=Bluesdorp is sinds begin dit jaar een heuse vaststelling te noemen met iedere maand 2 concerten in het 'Muzecafé' aan het 'CC Muze' en zo weten ze hier ook al een tijdje dat bluesliefhebbers soms bijzonder dorstig kunnen zijn.

Vorig jaar waren we getuige van dit trio en werden we gewoon van onze sokken geblazen. Dit idee ontstond op een zondag namiddag in 'De Floeren Aap' onder de Sint-Romboutstoren te Mechelen en omdat het te mooi was om in de kast te belanden kwamen ze op het idee om er meer mee verder te gaan doen. Alle zitjes waren hier vanavond weerom ingenomen en zo was iedereen hier in het 'Muzecafé' weer klaar voor een enchanted evening met als 'MC' vanouds Roeland Bierkens.

Onze Belgische 'Bloodbrothers' David en Charly zagen we afgelopen nacht nog aan het werk maar toch is dit een totaal ander plaatje. Zeker met de uit Diest afstammende Kathleen Vandenhoudt die eind april samen met Bruno Deneckere een nieuw album gaat uitbrengen. Twee verschillende muziekstijlen die hier vanavond versmolten gaan worden en iets ten gehore gaan brengen dat gewoonweg TOP is. Drie akoestische gitaren die de zaal hier op deze 'Sunday Evening Blues' zullen versteld zullen doen staan. Uit het sfeervolle (digitale) haardvuur werd zodoende de stekker uitgetrokken en So without further ADO, hier zijn David Ronaldo, Kathleen Vandenhoudt en Charly Verbinnen.

Het is de bedoeling dat David Ronaldo en Kathleen Vandenhoudt ieder om beurt de vocals gaan waarnemen en zal het eerste gedeelte, op de spreekwoordelijke uitzondering na, uit eigen originals bestaan. Denk nu niet dat Charly Verbinnen er maar bij zit voor spek en bonen want hij zal hier vanavond door zijn kunde wel menig mondje doen gaan open vallen. David bijt de spits af met 'Deeper Well'.

Van Kathleen weten we dat ze haar nummers met intens gevoel weet te brengen en zo ook uiteraard deze 'Reach For My Arms'. Het hoeft niet gezegd dat na amper twee nummers het respect hier wederzijds was en zo hoort het ook. Muzikanten die hun publiek door hun muziek doen luisteren dan weet je dat het goed zit en het respect langs beide kanten aanwezig is.

Kathleen haar teksten hebben altijd wel iets recht uit het hart maar wat dan gezegd van David's 'Gunslinger' een nummer dat hij schreef ter nagedachtenis aan zijn vader. Met nummers als 'True Companion' en 'Midnight Sun' diepen beiden uit hun toch aanzienlijk repertoire. De akoestische leadgitaar komt zo direct bij je binnen dat bewondering het minst is wat je kan stellen: Ladies & Gents I give you Charly Verbinnen.

Als fotografen moeten we dan de patron van het 'Muzecafé' gaan bedanken die zag dat de verlichting wel een Euro meer mocht gaan kosten. Tenslotte mochten deze drie klasbakken toch wat meer in de spots komen te staan, of in dit geval zitten. Na Kathleen's 'How Broken Can A Heart Be' roept David de duivel tot in Zolder met diens 'God Doesn't Care'. Kregen we ook nog 'This Wildwood's On Fire' en David met 'Gypsy Woman' en steeg meteen ook het country gevoel. Kathleen sloot dan het eerste gedeelte af met het prachtige 'Out Of The Rain' van Tony Joe White en zo was het eerste uur voorbij voor je met je ogen kon knipperen.

If God Doesn't Care, dan maakt den Duvel toch gewoon 6,66.

Tijdens de pauze werd er maar over '1' ding gepraat en dat was over dit geweldige trio en zo weten die van 'be-Mine Blues' hun trouwe bezoekers van deze maandelijkse 'Sunday Evening Blues' toch maar weer mooi te verrassen.

David, Kathleen en Charly bestegen terug de bandstand en het rabarber, rabarber in het café kwam onmiddellijk te verstommen. We waren zo ook klaar voor 'deel 2' en hierin zitten dan weer pareltjes van covers in verborgen. In deze set wordt ook door David Ronaldo de nummers van enkele van zijn idolen in de picture gezet en het eerste was 'Down By The River' en zo zitten we bij Neil Young en diens 'Crazy Horse' periode, maar ook weerom bij de skills van Charly Verbinnen. Kathleen Vandenhoudt die koos dan weer voor 'Last Dance With Mary Jane' van Tom Petty.

Eén van die andere voorbeelden van David is zonder meer ook Steve Earl. Voor het volgende nummer nam hij 'la pequeña guitarra' AKA Mandoline ter hand en voor het brengen van 'Copperhead Road' kregen we nog de mededeling 'All Line Dancers Will Be Removed from the Dancefloor'. De avonden van 'be-Mine Blues' werden na Corona 'Sunday Evening Blues' gedoopt en zo bracht Kathleen dan maar een bluesje met een kippenvel moment op 'Stormy Monday' van T-Bone Walker. Hoe mooi was dat!

Vanaf nu ging het muzikale niveau hier in het 'Muzecafé' enkel nog vooruit in de overtreffende trap en was het moment voor David aangebroken om de nog recent overleden David Crosby te eren met diens 'Almost Cut My Hair' uit het iconische album 'Déjà Vu' uit 1970 van Crosby, Stills Nash & Young. Voor mij het moment om de Charly nog eens in de spotlights te zetten want wat hij uit die akoestische gitaar wist te toveren...daar bestaan gewoonweg geen woorden voor.

Kathleen kijkt nog eens diep in haar ziel met 'Rusty Cage' van Soundgarden. Was er al een sing-a-long geweest? Ah nee want iedereen zat hier met open mond vol bewondering te luisteren naar David, Kathleen en Charly. Deze morgen was David Ronaldo opgestaan met het disco deuntje van Eruption in zijn hoofd. Plotseling ontstond in zijn hoofd het idee om er een blues arrangement van te maken op 'One Way Ticket (To The Blues), een nummer dat in 1959 werd geschreven door Hank Hunter en Jack Keller en reeds in het verleden een hit opbracht voor Neil Sedaka. Deze blues versie, zeker zo mooi hoor!. Een bescheiden meezinger kregen we dan met 'The Weight' van 'The Band', van deze band wel te verstaan.

Vervolgens nog een alweer indrukwekkende versie door Kathleen van 'American Roulette', dit met een fenomenabele opbouw op het einde door deze drie akoestische gitaren. Met 'Death Flowers' van de Stones werd het dan ook weer eens slikken en na 'Whipping Post' van de 'Allman Brothers' kregen we dan nog de voorstelling van dit trio en je weet wat er dan zit aan te komen. Ook al kregen we hierna nog een kleine reprise van het nummer toch zouden David, Kathleen en Charly naar de mijngangen worden verbannen indien er geen bissers zouden komen, cause God doesn't care ;-)

Die bissers daar zouden we de ganse nacht nog van gaan bekomen hoor. Zo begon Charly met een instrumentaal interludium in een mix van 'Cause We've Ended As Lovers' van Jeff Beck uit 1975 en het 'Theme from Brockeback Mountain' van Gustavo Santaolalla. Kiekebisj en zo toverden wij het stuk dan maar om in 'Charly's Masterpeace'.

Mooi, Mooier, Mooist, en zo bracht Kathleen dan weer een beklijvende versie van de traditional 'St James Infirmary', vandaag de dag uitgegroeid tot een heuse blues standard. Nog maar eens meezingen dan maar op 'Hey Hey My My' en met deze afsluiter van Neil Young valt het gordijn dan definitief over deze geweldige avond. Rock 'n Roll is here to Stay! Rest er nog maar '1' woord om dit concert van vanavond te beschrijven en dat is 'SUBLIMO!', getekend David Ronaldo, Kathleen Vandenhoudt en Charly Verbinnen. That's all folks! Je kan nu al tickets bestellen voor de volgende 'Sunday Evening Blues' op 12 maart met de winnaar van de 'Belgian Blues Challenge'.